Bora'lı günler tabi ki adına yakışır şekilde eserek geciyor. Bu aralar Anne demesinin keyfini sürmekteyiz ikimizde. İki haftadır anne demekte küçük adamım ve her anne değişinde kalbim yerinden çıkacakmış gibi oluyor. Başlarda anneyi bilerek söylediğini, karşılığının ben oldugunu anlamamıştım ama anne nidalarıyla bana koşup sarılmaları, uyandığında anne diye bana seslenmesi ya da üzülünce anne eşliğinde mırıldanmaları arttıkça o benim işte dedim:)
Neler değişti Bora'nın hayatında? Artık koşabiliyor, sulu yemekler dışında kendi yemeklerini tek başına yiyebiliyor.Yemek pişerken kokusuna dayanamayıp mutfakla mama sandalyesi arasında mekik dokuyor, açlığa hiç tahammülü yok. Süt alerjisi halen devam etmekte. 12 adet dişi var, sahane olmasa da güzel bir uyku rutinine sahip. Tam bir sokak çocugu haline dönüştü, her gün sokaklarda ve kendi arabasına binmek yerine sürmek sevdasında. Al, attım, gel, aç, anne, abba (baba) avo (alo), mama, meme, ıh ıhh, offf, addaa, ce eee kullandığı kelimeler arasında. . Gittiği yabancı evlerde arıza çıkarıyor. Sürekli görüştüğü bir arkadaşı var, Kayra. Birbirlerini görünce sevinip sonrasında oyuncak kaptırmamaca oynuyorlar:) Babasının eve geldiği saatin kudurukluğun başlama saati olduğunu biliyor. En sevdiği oyuncağı araba. Müthiş bir ciddiyetle arabasını evin ve benim muhtelif yerlerinde sürebilme yeteneğine sahip.
Aklıma gelmeyen bir dünya şey var belki ama gelişimini zamanında tamamlayan ve artık bebeklikten çocukluğa terfi etmiş bir Bora var elimizde. Her geçen gün değişen, gelişen ve kendisini hayranlıkla izlediğimiz minik adamımız Bora'nın serüvenleri devam edecek.
